niedziela, 30 czerwca 2013

Uprawa porzeczek w ogrodzie.

 Jak sadzić porzeczkę czarną, białą, czerwoną.

          Uprawa porzeczek: poradnik. Czy warto mieć w ogrodzie porzeczki? Oczywiście. Radzimy, jak sadzić porzeczkę czarną, białą, czerwoną. Jak pielęgnować porzeczki, żeby cieszyć się smacznymi i zdrowymi owocami.

           

             Jak sadzić porzeczki? Czy uprawa porzeczek jest trudna? Przeczytaj nasz poradnik. Porzeczki (Ribes) to popularne krzewy jagodowe spokrewnione z agrestem. Sadzone są zarówno w sadach towarowych, jak i w ogrodach przydomowych. Niestety w ostatnich latach coraz trudniej kupić porzeczki, nawet na bazarze. Warto założyć niewielką plantację porzeczek w ogrodzie – ich uprawa jest bardzo łatwa.

Porzeczki uprawa: porzeczka biała, czarna czy czerwona?

            Największą popularnością cieszą się porzeczki czarne (Ribes nigrum), są doskonałe do bezpośredniego spożycia oraz na przetwory – zwłaszcza na dżemy i soki. Nieco mniej popularne są porzeczki czerwone (Ribes rubrum) oraz porzeczki białe (Ribes niveum). Jako pierwsze wegetacje rozpoczynają porzeczki czarne, kwitną już w połowie maja, a owoce dojrzewają w lipcu. Porzeczki czerwone oraz porzeczki białe zbiera się od połowy sierpnia.

Porzeczki sadzenie: kiedy i jak sadzić porzeczki?

            Jak sadzić porzeczki: termin. W centrach ogrodniczych najczęściej można kupić krzewy porzeczek z odsłoniętym systemem korzeniowym, znacznie rzadziej w doniczkach (te drugie porzeczki można sadzić przez cały sezon). Krzewy porzeczek z odsłoniętym korzeniem sadzimy jesienią lub wczesną wiosną ale najlepszy termin na sadzenie porzeczek to przełom października i listopada.
            Jak sadzić porzeczki?
            Gleba dla porzeczek powinna być żyzna i przepuszczalna, choć rośliny te poradzą sobie dobrze w każdej ziemi ogrodowej. Glebę warto nawieźć obornikiem lub ziemią kompostową i głęboko przekopać. Optymalny odczyn gleby (pH) dla porzeczki wynosi 6,0-6,5.
            Sadzenie porzeczek: krzewy porzeczek sadzimy w rozstawie 1,5 metra od siebie, aby mogły się swobodnie rozrastać. Wierzchnią warstwę gleby wokół krzewów warto ściółkować – zapobiegnie to rozwojowi chwastów i utrzyma wilgoć w glebie. Stanowisko dla porzeczek powinno być słoneczne, osłonięte przed silnymi wiatrami.

Pielęgnacja porzeczek

            Po posadzenie nie przycinamy krzewów porzeczek przez 3-4 lata (poza krzyżującymi się pędami). Po tym czasie rozpoczynamy cięcie prześwietlające porzeczek. Młode porzeczki podlewamy regularnie, zwłaszcza w okresach upałów. Krzewy porzeczek są odporne na mrozy, jednak młode krzewy (zwłaszcza czarne porzeczki) warto zabezpieczyć przed mrozem.

Ribes nigrum - porzeczka czarna - jest najchętniej sadzona w ogrodzie. Porzeczki są łatwe w uprawie i bardzo smaczne, dlatego warto je posadzić.


sobota, 29 czerwca 2013

Drzewa owocowe, śliwki.

 Śliwki z własnego ogrodu

          Wśród drzew owocowych w przydomowym sadzie powinny znaleźć się śliwy rodzące smaczne z zdrowe owoce - śliwki.

         


Uprawa śliw w ogrodzie

         Śliwa najlepiej rośnie w żyznej, próchnicznej i dość wilgotnej glebie (susza w czasie tworzenia się zawiązków owoców powoduje ich opadanie).
         Kwiaty śliwy są wrażliwe na przymrozki, lubi stanowisko
osłonięte przed wiatrem i mrozem.

Śliwki - smaczne i zdrowe owoce śliwy

         Wszystkie śliwki mają podobne wartości odżywcze, ale różnią się liczbą kalorii (60-120 kcal w 100 g).
         Mają dużo witaminy A i witaminę E, więc są cennymi przeciwutleniaczami.
         Ich działanie antyoksydacyjne wzmagają polifenole – katechiny i kwas chlorogenowy – obecne szczególnie w ich ciemnych odmianach.    
         Dzięki nim śliwki działają antynowotworowo oraz przeciwmiażdżycowo.
         Śliwki zawierają też składniki mineralne – potas, żelazo,magnez, wapń i fosfor. 
         Śliwki kojąco wpływają na układ nerwowy i poprawiają samopoczucie, a to dlatego, że mają sporo witamin z grupy B.
         Jednak największą ich zaletą jest dość wysoka zawartość „hormonu szczęścia”, czyli serotoniny, a także tryptofanu – aminokwasu, z którego ona powstaje i który skutecznie podnosi jej poziom w mózgu.
         Śliwki zawierają też sorbitol, który działa lekko przeczyszczająco, oraz dużo pektyn i błonnika, działają znakomicie na przewód pokarmowy.  
         Suszone śliwki pęcznieją w żołądku, tłumią głód i zapobiegają zaparciom (zmniejszają zagrożenie chorobą nowotworową jelita grubego).

         Śliwki znakomicie nadają się na przetwory:
                                                                       dżemy i kompoty, a smak śliwkowych powideł jest wręcz legendarny.
         Doskonała jest także nalewka na śliwkach, śliwki w occie i suszone.


piątek, 28 czerwca 2013

Choroby malin - zamieranie pędów malin.

 Jakie są objawy zamierania pędów malin i sposoby zwalczania choroby

          Zamieranie pędów malin to jedna z najgroźniejszych chorób malin. Poznaj objawy choroby malin i sposoby na zwalczanie zamierania pędów malin. Jak zapobiegać i nie dopuścić do zamierania pędów malin i co zrobić, kiedy choroba się pojawi, jakie opryski są skuteczne na zamieranie pędów malin.


           Zamieranie pędów to najgroźniejsza choroba malin. Znacznie częściej zamieranie pędów malin pojawia się na plantacjach towarowych, rzadziej w ogrodach przydomowych.
          Pomimo swojej nazwy ta choroba malin oprócz pędów poraża także liście i pąki.

Zamieranie pędów malin objawy i szkodliwość

          Pierwsze objawy zamierania pędów malin widoczne są już w czerwcu wokół pąków, na młodych pędach oraz na liściach wzdłuż nerwu głównego w postaci fioletowo-brunatnych przebarwień.
          Plamy w ciągu całego sezonu rozrastają się pokrywając znaczną część pędów malin. W kolejnym roku kora w miejscu plam zaczyna się łuszczyć, a choroba malin powoduje zamieranie całych pędów w czasie kwitnienia lub dojrzewania owoców.
          Choroba - zamieranie pędów malin - rozprzestrzenia się szybko na sąsiednie rośliny. Do infekcji dochodzi w środowisku wodnym – wystarczy do tego tylko jedna kropla wody w kątach liści.

Zamieranie pędów malin zapobieganie i zwalczanie

          Zwalczanie tej choroby malin jest bardzo trudne. Zamieranie pędów malin szybko się rozprzestrzenia i poraża kolejne rośliny.
          Niezbędne jest regularne wycinanie i palenie porażonych pędów malin, aby nie dopuścić do wtórnych infekcji. Rozwojowi choroby (zamierania pędów malin) sprzyja wysoka wilgotność wiosną i z początkiem lata oraz uprawa roślin w nadmiernym zagęszczeniu, dlatego też warto prowadzić maliny przy drutach oraz usuwać zbędne pędy.
          Należy także stosować na zamieranie pędów malin opryskiwanie jednym z preparatów – t.j. Mythos, Rovral, Signum, Teldor, Sadoplon lub Switch.
maliny


czwartek, 27 czerwca 2013

Maliny i jeżyny

 uprawa, sadzenie, cięcie malin

            Maliny i jeżyny to krzewy owocowe należące do jednej rodziny i mające podobne wymagania.

          Kiedy i jak sadzić maliny, kiedy wykonać cięcie malin, jak chronić maliny przed szkodnikami I jak nawozić.

          O tym wszystkim można przeczytać poniżej.


          Maliny uprawa:
                                maliny i jeżyny nie mają szczególnych upodobań odnośnie gleby.
         Nie udają się tylko na ziemiach zbyt suchych, piaszczystych (ze względu na płytki system korzeniowy) oraz zbyt wilgotnych i podmokłych, które sprzyjają rozwojowi chorób.

          Maliny sadzenie:
                                     maliny sadzimy późną jesienią lub wczesną wiosną (to korzystniejszy termin, bo unikamy przemarzania młodych krzewów).
          Maliny i jeżyny sadzimy płytko, tak by ich korzenie przykryte były warstwą gleby grubości około 2 cm. Po posadzeniu sadzonki malin podlewamy, ubijamy glebę wokół nich i przycinamy pęd na wysokości 10–15 cm nad ziemią.
          Umożliwimy w ten sposób mocne zakorzenienie się i rozrośnięcie krzewów owocowych, co zapewni dobry plon w następnym roku.

          Zabezpieczenie malin:
                                               krzewy owocowe sadzone jesienią obsypmy kopczykami ziemi, zabezpieczając korzenie przed przemarznięciem.
         W rejonach, gdzie zdarzają się silne mrozy, dobrze jest owinąć trzciną lub słomą dolne pędy krzewu malin posadzonego jesienią i usunąć zabezpieczenia dopiero wiosną.
         Dotyczy to szczególnie odmian malin zagranicznych, które bywają mniej mrozoodporne niż rodzime.

         Nawożenie:
                            maliny nawozimy obornikiem i kompostem (wpłynie na zwiększenie plonu). Gdy to niemożliwe, konieczne jest stosowanie nawozów mineralnych.

         Cięcie malin:
                             cięcie malin wykonujemy każdego roku. Krzewy malin i jeżyn plonują na dwuletnich pędach (choć są odmiany malin, które rodzą owoce na pędach jednorocznych, np. Polana).
         Cięcie malin po zbiorze owoców: należy wyciąć przy ziemi pędy, które owocowały.
         Lepiej tej pracy nie odkładać do jesieni czy przyszłej wiosny, tylko usunąć je jeszcze zielone i ulistnione. Jeżeli pozostawimy te pędy malin, mogą się na nich rozmnożyć grzyby pasożytnicze. Tylko pędy malin powtarzających, które owocują jeszcze raz jesienią, tnie się nie latem, ale późną jesienią lub wiosną. 

         Maliny cięcie:
                               co roku trzeba usunąć część pędów jednorocznych.
         Najlepiej zostawić tylko 5–7 najsilniejszych, a następnie skrócić je o 1/4 długości. Cięcie najsłabszych młodych pędów i pędów malin dwuletnich pozwala utrzymać odpowiednią siłę wzrostu i zapewnia obfite owocowanie krzewów.

          Ochrona przed szkodnikami i chorobami:
                                                                            maliny są atakowane przez kistnika malinowca. To jego małe larwy czasem spotykamy w owocach malin.
          Ochronimy je przed nim, opryskując krzewy malin, zanim zakwitną, takimi preparatami, jak: Bulldock 025EC, Fastac 100EC, Karate Zeon 050CS i Sumi-Alpha 050EC.
          Krzewy malin narażone są też na choroby wirusowe.
          Rozpoznamy je po tym, że porażone liście malin i jeżyn mają jaśniejsze plamy o niewyraźnych brzegach, kurczą się i fałdują.
          Chore rośliny trzeba w całości usuwać.
          Malinom i jeżynom zagraża też wywołana przez grzyb choroba zwana zamieraniem pędów. Wskazują na nią szarofioletowe plamy na dolnych częściach tegorocznych pędów malin. Gdy jest ich dużo, kora na pędach łuszczy się i zamiera.
          Chore pędy trzeba wyciąć, a potem zakopać lub spalić, a same krzewy malin opryskać preparatem grzybobójczym, np. Mythos 300 SC.

        Polecane gatunki malin
Rodzime odmiany malin: Polana, Polka.
Zagraniczne odmiany malin: Lloyd Georgem, Latham, Pruska = Berlin (Preussen).


środa, 26 czerwca 2013

Drzewa owocowe do sadu i ogrodu.

Wybieramy odmiany drzew owocowych do sadu

            Coraz cześciej decydujemy sie na drzewa owocowe do ogrodu lub decydujemy się na założenie sadu. Zobacz drzewa owocowe polecane do ogrodu. Wybór odmian drzew owocowych do sadu nie jest łatwy, dlatego przeczytaj nasz praktyczny poradnik.



           Coraz chętniej chcemy mieć drzewa owocowe w ogrodzie. Wybór odmian drzew owocowych trzeba dobrze przemyśleć i dopasować do wielkości działki. Im większy ogród, tym łatwiej wyznaczyć w nim miejsce na sad - można wtedy odpowiednio dobrać drzewa owocowe do sadu, ich odmiany i liczbę.
           Przed posadzeniem drzew owocowych trzeba się dowiedzieć, jakie mogą osiągnąć rozmiary i wyznaczyć dla nich odpowiednie miejsce.  
           Drzewa owocowe w ogrodzie warto wykorzystać jako element kompozycji, nie tylko dostarczają owoców, ale często
również fantastycznie wyglądają (kwitnące drzewa owocowe, tj. brzoskwinie czy wiśnie nie ustępują urodą roślinom ozdobnym).
          W cieniu wysokopiennej jabłoni można urządzić letnią jadalnię, szpalerem porzeczek czy jeżyn wydzielić część działki, a borówki i żurawiny, które dobrze rosną w kwaśnej glebie, posadzić razem z różanecznikami.
           Jeśli chcesz mieć drzewa owocowe w ogrodzie  najlepiej posadzić takie gatunki i odmiany, żeby owoce dojrzewały od lata do późnej jesieni.

Sadzenie drzew owocowych: odległości

           Zwykle duże drzewa owocowe do ogrodu lub sadu sadzi się co 4 metry w rzędzie, a rzędy wyznacza co 5 metrów, średnie drzewa owocowe sadzimy co 3 metry w rzędach, przy odległości między rzędami 4 metrów, a drzewa owocowe najniższe, szczepione na podkładkach karłowych – co 2 metry w rzędach wyznaczanych co 3 metry.

Sad w ogrodzie: wybieramy odmiany drzew owocowych

           Na małej działce sad może się składać z kilku drzew owocowych, a nawet – gdy miejsca jest mało – tylko z jednego oraz kilku krzewów owocowych. Będą ozdobą, jeśli ich korony starannie uformujemy.
           Jeżeli posadzimy drzewa owocowe jak w sadzie tradycyjnym – w rzędach rozmieszczonych w odpowiedniej odległości, drzewa można podsiać trawą (trzeba ją regularnie kosić). Wtedy sad będzie wyglądał atrakcyjnie.
           Drzew owocowe odmiany odporne. Wybierając odmiany drzew owocowych do sadu, upewnijmy się, że są odporne na choroby – i sadźmy wyłącznie takie drzewa.
            Pamiętaj, że nie wszystkie odmiany uprawiane w sadach produkcyjnych nadają się do sadzenia w ogródku przy domu.
            Wiele z nich, by rodziło dorodne owoce, wymaga systematycznych oprysków.

Drzew owocowe odmiany wysokie i niskie

            Wysokość drzew owocowych zależy od rodzaju podkładki, na której są zaszczepione.
• Drzewa owocowe niskopienne szczepi się na tak zwanych podkładkach skarlających i poleca się je do małych ogrodów, bo zajmują niewiele miejsca i można posadzić więcej różnych odmian.
         Poza tym takie drzewa owocowe szybciej zaczynają owocować (w wieku trzech–czterech lat), łatwiej jest też z nich zrywać owoce i pielęgnować ich korony (przycinanie). Niestety, takie drzewa owocowe w ogrodzie żyją krócej i są bardziej wrażliwe na niesprzyjające warunki uprawy.
• Drzewa owocowe wysokopienne są bardzo efektowne, stwarzające klimat starego siedliska, sadu.
            Takie odmiany drzew owocowych dają cień, są długowieczne, bardziej odporne i mogą rosnąć w gorszej glebie.
            Jednak później zaczynają owocować (sześć–siedem lat po posadzeniu), trudniejsza jest też ich pielęgnacja.

Drzew owocowe: samopylne lub do pary

            Dużo drzew owocowych zalicza się do obcopylnych. Oznacza to, że do tego, by powstały owoce, kwiaty muszą być zapylone pyłkiem z rośliny należącej do innej odmiany.
            Kupując drzewo owocowe, należy więc sprawdzić, jakie odmiany są dla niego dobrymi zapylaczami, i wybrać jedną z nich. W małych ogrodach lepiej posadzić drzewa owocowe samopylne, które nie wymagają obcych zapylaczy.
            Należą do nich takie drzewa owocowe, jak: brzoskwinie, większość wiśni, niektóre morele, czereśnie i śliwy. Jabłonie i grusze są całkowicie lub częściowo obcopylne.

Drzewa i krzewy owocowe: odmiany polecane do ogrodu przy domu

·                           agrest: Pax, Kamieniar, Biały Triumf, Czerwony Triumf;
·                           borówka wysoka: Earliblue, Bluecrop, Bluegold, Bluejay;
·                           brzoskwinia: Harnaś, Reliance, Redhaven, Velvet, Saturn (odmiana płaskoowocowa);
·                           czereśnia: Rivan, Burlat, Buttnera Czerwona, Regina;
·                           grusza: Faworytka (Klapsa), Bonkreta Wiliamsa, Bera Hardy, Konferencja, Komisówka;
·                           jabłoń: Oliwka Żółta (Papierówka), James Grieve, Delikates, Witos, Sawa, Ariwa;
·                           jeżyna: Orkan, Thornfree;
·                           malina: Polana, Poranna Rosa (odmiana żółtoowocowa);
·                           morela: Early Orange, Harcot, Wczesna z Moden;
·                           porzeczka: Tisel i Titania (czarne), Rondom (czerwona), Biała z Juterbog (biała);
·                           poziomka: Rugia, Baron Solemacher;
·                           śliwa: Katinka, Opal, Renkloda Ulena, Cacanska Lepotica;
·                           truskawka: Ananasowa z Grujca, Dukat, Senga Sengana, Kama;
·                           winorośl: Aurora, Arkadia, Agat Doński, Alwood;
·                           wiśnia: Wanda, North Star, Kelleris 16, Lucyna.
         Odmiany poszczególnych gatunków drzew i krzewów owocowych ułożono w kolejności ich dojrzewania.
drzewa-owocowe


wtorek, 25 czerwca 2013

Drzewa owocowe: gruszki

z własnego ogrodu

         Grusza to drzewo owocowe, które warto uprać w sadzie przydomowym.

         Grusza pięknie kwitnie wiosną i wydaje bogate w składniki odżywcze owoce. Nie ma jak gruszki z własnego ogrodu.

 

 

           Grusza to drzewo owocowe wrażliwsze na niekorzystne warunki zewnętrzne niż jabłoń.
           Grusza wymaga lepszych, cieplejszych gleb, nie znosi wysokiego poziomu wody gruntowej, a najlepsze jej odmiany są wrażliwe na mróz. Grusza dobrze rośnie na zacisznych stanowiskach i nie jest tam atakowana przez bawełnicę korówkę.
           Grusze karłowe są wrażliwe na mróz, gdyż pigwa, która stanowi podkładkę, wymarza już w temperaturze -20 st.C, jeśli ziemia nie jest pokryta śniegiem. Trzeba je ściółkować.

Gruszki - owoce gruszy

           Gruszki mają dobry wpływ na nasz układ trawienny: pobudzają przemianę materii i zmuszają jelita do pracy. Gruszki polecane są szczególnie w przypadku wystąpienia zaparcia. Zawarty w nich potas oraz arbutyna oddziałują także na układ moczowy. 
           Gruszki mogą być wskazane przy leczeniu kamicy nerkowej oraz podczas zapalenia dróg moczowych. Gruszki zawierają bor.
           Udowodniono, że ich regularne spożywanie może pobudzać nasz mózg do wydajniejszego działania i poprawia możliwości koncentracji. Bor jest też szczególnie ważny podczas procesów związanych z  transportem po organizmie wapnia i zapobiega ubytkom wapnia z kości.
          W gruszkach znajdziemy także jod. Mają też dużo błonnika i prostych węglowodanów, co sprawia, że owoce te są dość kaloryczne. Jedna średnia gruszka owadze 12 dag to około 60 kcal.
 Zastosowanie:
                         słodkie odmiany gruszek warto jeść na surowo. Można też dodawać do owocowych sałatek. Szczególnie dobrze owoc ten komponuje się z orzechami włoskimi, serem żółtym lub pleśniowym. Gruszki są też doskonałe na kompot, dżem, chutney.  
           Wspaniałe jest wino z gruszek. Gruszki warto też suszyć.
gruszki


poniedziałek, 24 czerwca 2013

Drzewa owocowe: wiśnie.

 Jak uprawiać wiśnie w ogrodzie, odmiany wiśni

          Warto posadzić wiśnie w ogrodzie. Drzewa owocowe posadzone w ogrodzie już w lipcu przyniosą obfite zbiory. Owoce wiśni zbieramy już w lipcu. Podpowiadamy jak uprawiać wiśnie w ogrodzie. Uprawa wiśni w ogrodzie, wiśnie odmiany - wiśnie szklanki i sokówki.

 

Uprawa wiśni w ogrodzie

Wiśnie uprawa stanowisko.
          Stanowisko do uprawy wiśni powinno być słoneczne, lekko osłonięte od wiatru. Jedno drzewko wiśni potrzebuje 10–15 m² powierzchni.
          Wiśnia dobrze rośnie na nasłonecznionych stokach niewielkich wzniesień, nie należy sadzić wiśni w zagłębieniach terenu, szczególnie narażonych na tzw. zastoiska mrozowe, gdzie łatwiej też o wiosenne przymrozki, które mogą uszkodzić kwiaty.
          Najlepsza gleba dla wiśni to gleba piaszczysta lub gliniasto-piaszczysta. Wiśnia nie lubi gleb ciężkich, mokrych (wymaga podlewania tylko w czasie dużej suszy). 

Wiśnie nawożenie
          Wiśnię nawozi się przed sadzeniem obornikiem, kompostem lub nawozami mineralnymi.
           W pierwszym roku po posadzeniu nawozi się w dwóch dawkach – w marcu i czerwcu,a w następnych latach – wiosną (zależnie od potrzeb nawozowych roślin).
           Większość odmian wiśni kwitnie na przełomie kwietnia i maja, a owocuje od lipca do sierpnia.
           Drzewo wiśni wytrzymuje mrozy do -25 st.C, ale wiosenne przymrozki łatwo niszczą kwiaty. Wiśnie mogą byc porażane przez choroby: rak bakteryjny, drobną plamistość liści i brunatną zgniliznę owoców drzew pestkowych.

Wiśnie uprawa: cięcie wiśnie

          Drzewa wiśni przycina się w pierwszym roku skracając wszystkie boczne pędy do dwóch, trzech oczek, nie przycina się głównego pędu – przewodnika.
          W następnych dwóch, trzech latach drzewa wiśni nie wymagają większych cięć - należy jedynie dbać, by wiśnia wyprowadziła proste boczne pędy.
          Usuwa się także pędy martwe, krzyżujące się lub rosnące do środka korony.
Uwaga:
               wiśnie cięte wiosną wydzielają bardzo dużo soku, który jest pożywką dla grzybów i bakterii, dlatego wyjątkowo w czasie formowania, zwłaszcza w pierwszym roku po posadzeniu, tniemy je na wiosnę, a w następnych latach – po owocowaniu.

Odmiany wiśni do uprawy

           Najpopularniejsze odmiany wiśni to wiśnie sokówki o bardzo ciemnych owocach i mocno barwiącym miąższu. 
           Wiśnie szklanki mają jasny, niemal przezroczysty, niebarwiący miąższ i czerwoną skórkę.
wiśnie sokówki:
                          „Łutówka” (odmiana wiśni późna, ale bardzo plenna, bardzo popularna), 'Northstar' (odmiana wczesna),
                          „Groniasta z Ujfehertoi” (odmiana wiśni wczesna),
                          „Nefris” (odmiana wiśni wczesna),
                          „Kelleris” (odmiana wiśni średnio wczesna),
                          „Lucyna”(odmiana wiśni późna).
wiśnie szklanki:
                         „Wczesna Ludwika” (odmiana wiśni wczesna),
                         „Montmorency” (odmiana wiśni późna).
wisnia


niedziela, 23 czerwca 2013

Choroby Brzoskwini

 - kędzierzawość liści brzoskwini - szkodliwość, objawy, zwalczanie

           Kędzierzawość liści brzoskwini to najczęstsza choroba brzoskwini i nektarynek.

           Pojawia się każdego roku.

           Poznaj objawy choroby, kędzierzawość liści brzoskwini zwalczanie i zapobieganie infekcji.

 

           Kędzierzawość liści brzoskwini to najczęstsza choroba brzoskiwni (a także nektaryn i moreli). Co powoduje deformacje liści brzoskwini?
           Kędzierzawość liści brzoskwini pojawia się corocznie w całym kraju w różnym nasileniu. Sprawcą kędzierzawości liści jest grzyb Taphrina deformans.
           Zarodniki grzyba zimują pod łuskami pąków i w spękaniach kory. Do infekcji dochodzi już na początku marca, jak tylko pąki brzoskwini zaczną nabrzmiewać.

Kędzierzawość liści brzoskwini objawy i szkodliwość

           Kędzierzawość liści brzoskiwini: objawy.
           Objawy choroby widoczne są przede wszystkim na liściach, rzadziej na kwiatach i owocach. Są bardzo charakterystyczne i trudne do pomylenia z innymi chorobami brzoskwini. Liście są silnie zdeformowane, zgrubiałe i kruche. Przybierają początkowo żółte, później karminowe i wreszcie brunatne zabarwienie.
          Przy silnym porażeniu przez krzędzierzawość liści pod koniec czerwca większość liści opada. Drzewa wypuszczają nowe liście co przyczynia się do ich silnego osłabienia, co skutkuje mniejszą mrozoodpornością i gorszym kwitnieniem w kolejnym roku.

Kędzierzawość liści brzoskwini zwalczanie

          Znacznie łatwiej jest zapobiegać infekcji (kędzierzawość liści brzoskwini) niż później zwalczać chorobę. W tym celu (jeszcze na jesieni, tuż po opadnięciu liści) całe drzewo należy dokładnie opryskać preparatem miedziowym – np. Miedzian.
          Drugi zabieg wykonujemy na wiosnę, tuż przed fazą nabrzmiewania pąków stosując jeden z preparatów – Miedzian 50 WP, Cuproflow 375 SC, Carpene 65 WP, Syllit 65 WP lub Thiram Granuflo 80 WG.

brzoskwinie-drzewa

sobota, 22 czerwca 2013

Zabawa z gazem 4

Ogrzewanie gazem płynnym - wady i zalety

Podczas budowy każdy inwestor musi podjąć decyzję o wyborze systemu ogrzewania. 
W przypadku, gdy na działce nie ma dostępu do gazu ziemnego, a doprowadzenie jest bardzo kosztowne, warto rozważyć ogrzewanie gazem płynnym.



        Zalety: 
                    korzystne rozwiązanie tam, gdzie nie ma dostępu do sieci gazowej, instalacja praktycznie nie wymaga żadnej obsługi.

        Wady:
                    konieczność wygospodarowania miejsca na zbiornik naziemny lub podziemny, konieczność uzupełniania paliwa.

Gaz płynny - charakterystyka

        Gaz płynny jest otrzymywany podczas procesu rafinacji ropy naftowej. Najczęściejwykorzystywanymi gazami węglowodorowymi otrzymywanymi podczas rafinacji są propan i butan.
         Jedną z najistotniejszych ich właściwości jest zdolność skraplania się w temperaturze otoczenia.
          W postaci cieczy gaz płynny daje się łatwo magazynować np. w często stosowanych w gospodarstwach domowych butlach o pojemności 11 kg. W przypadku, gdy gaz płynny jest wykorzystywany do ogrzewania domu, magazynowany jest on w zbiornikach zazwyczaj o pojemności 2700 litrów.
          Przydomowe instalacje zbiornikowe zasilane są czystym propanem z uwagi na jego zdolność odparowywania do temperatury -42ºC, co gwarantuje bezawaryjne działanie instalacji i ciepło w domu nawet podczas największych mrozów.
          W naszym klimacie nie zaleca się korzystania z instalacji przydomowych zasilanych mieszaniną propanu i butanu z uwagi na to, że butan przestaje spełniać swoje funkcje zasilające już w temperaturze 0ºC.
          Ma to szczególne znaczenie w okresie zimy, gdy temperatura otoczenia gwałtownie spada i urządzenia zasilane mieszanką propanu i butanu odmawiają posłuszeństwa.

Ogrzewanie gazem płynnym - dlaczego warto?
        Dzięki swoim właściwościom fizyko-chemicznym gaz płynny stanowi idealną alternatywę dla tradycyjnych źródeł energii.
        Jako kompleksowe medium energetyczne gaz płynny zapewnia swoim użytkownikom:
wygodę - instalacja na gaz płynny nie wymaga skomplikowanej obsługi;
uniwersalność - służy do gotowania, ogrzewania domu i podgrzewania wody;
czyste spalanie - użytkowanie gazu płynnego jest nieszkodliwe dla środowiska, podczasspalania gazu płynnego nie wydzielają się pyły ani związki siarki, a zawartość w nich tlenku azotu jest dużo niższa niż np. w spalinach powstałych podczas spalania oleju opałowego;
oszczędność - gaz płynny ma wyższą niż inne paliwa wartość opałową, a urządzenia zasilane gazem płynnym można precyzyjnie regulować, ściśle dostosowując ilość zużytego gazu do rzeczywistych potrzeb w danej chwili.
Gaz płynny to źródło energii, które można z powodzeniem zastosować zarówno w nowo budowanych budynkach, jak również w istniejących, które są remontowane.
          Instalacja zbiornikowa na gaz propan to idealne rozwiązanie dla osób, które w przyszłości spodziewają się doprowadzenia gazu ziemnego.                 Urządzenia przystosowane do odbioru gazu płynnego po niewielkiej modernizacji równie efektywnie pracują na gazie ziemnym.

 

 

Jak działa instalacja na gaz płynny?

         Gaz płynny jest magazynowany w zbiorniku pod ciśnieniem (maksymalne napełnienie 85%). Pobieranie ciepła z otoczenia powoduje parowanie gazu. W wyniku parowania wytwarza się ciśnienie w zbiorniku i następuje przepływ gazu.
         Gaz jest doprowadzany za pomocą instalacji gazowej do wszystkich urządzeń zasilanych gazem płynnym. Ciśnienie jest redukowane do wielkości odpowiedniej dla zasilanego urządzenia.