Rośliny doniczkowe dla zapracowanych. Niewymagające kwiaty doniczkowe

         Wiele osób twierdzi, że nie trzyma w domu roślin doniczkowych, bo nie ma czasu na ich pielęgnację. Wśród kwiatów doniczkowych znajdą się jednak takie rośliny, które znakomicie nadają się dla zapracowanych.

         Jest sporo gatunków roślin doniczkowych, które z powodzeniem mogą mieć w swoich mieszkaniach osoby, które nie bardzo radzą sobie pielęgnacją roślin, albo które na tę pielęgnację po prostu nie mają czasu.

         Wiele roślin pokojowych znosi niekorzystne warunki, może rosnąć w pomieszczeniach słabo doświetlonych, radzi sobie z podwyższoną temperaturą w okresie grzewczym czy suszą spowodowaną brakiem lub rzadkim podlewaniem, do tego nie wymagają systematycznego nawożenia. Osoby zapracowane powinny wybrać do swoich domów właśnie takie niewymagające rośliny doniczkowe.

Niewymagające rośliny doniczkowe dla zapracowanych

·                          Sansewieria jest sukulentem, który magazynuje wodę w mięsistych liściach. To roślina długowieczna i bardzo wytrzymała na niekorzystne warunki: suszę, duże wahania temperatury oraz niedobór światła. Nie lubi tylko nadmiernego podlewania - wystarczy podlać ją od czasu do czasu niewielką ilością wody.

·                          Aspidistra, zwana żelaznym liściem. Już sama nazwa mówi, że roślina ta przetrzyma z powodzeniem niekorzystne warunki. To roślina długowieczna, doskonale znosi niedobór wody i nawet głęboki cień.

·                          Jukka to roślina mało wymagająca, nie szkodzi jej susza ani cień, natomiast nie znosi nadmiernego podlewania.

·                          Grubosz (drzewko szczęścia) to sukulent, który w mięsistych liściach gromadzi wodę, dlatego jest odporny na jej niedobór. To popularna i mało wymagająca roślina doniczkowa, która dobrze znosi suche powietrze. Podlewać go trzeba oszczędnie.

·                          Zamiokulkas to znakomita roślina dla zapracowanych. Jej wymagania są naprawdę niewielkie, a podlewać wystarczy raz w miesiącu. Do tego może rosnąć w cieniu.

·                          Kalanchoe to kwitnąca roślina doniczkowa, która nie potrzebuje dużo opieki. Jej liście magazynują wodę, więc nie trzeba jej często podlewać.

·                          Aglonema to rośliną doniczkową łatwą w uprawie, która rośnie dobrze w większości warunków i dobrze znosi suche powietrze w naszych domach.

·                          Kaktusy – znakomite rośliny dla tych, którzy zapominają o podlewaniu.

Dracena.

 Różne gatunki draceny do uprawy w doniczkach

Draceny należą do popularnych domowych roślin doniczkowych ozdobnych z liści. Gatunki draceny różnią się między innymi kształtem liści.

         Wszystkie draceny mają zebrane w pióropusz dekoracyjne, zielone lub wielobarwne, wydłużone liście, które w zależności od gatunki są wzniesione lub wyginają się. Do uprawy domowej nadaje się wiele gatunków draceny różniących się pokrojem oraz kształtem i barwą liści.

         Do najbardziej popularnych należą:

·                          dracena obrzeżona – Dracaena marginata

·                          dracena odwrócona – Dracaena reflexa

·                          dracena wonna – Dracaena fragrans

·                          dracena smocza – Dracaena draco

·                          dracena deremeńska – Dracaena deremensis

·                          dracena Hookera – Dracaena hookeriana

·                          dracena Sandera – Dracaena sanderiana

 Oto przykład:

Doniczkowe azalie.

 czy można ją posadzić w ogrodzie

         Piękne kwiaty azalii doniczkowych często wykorzystujemy do ozdabiania wnętrz. Czy azalie doniczkowe, które kupuje się w kwiaciarniach, można przesadzić do ogrodu?

         Jak postępwać z azalią w doniczce? Co zrobić, by azalie w doniczce ponownie zakwitły?

         Większość odmian azalii uprawianych w doniczkach pochodzi od wywodzącego się z Chin gatunku Rhododendron simsii (Azalea indica). Ta AZALIA nie jest odporna na mróz i dlatego nie może zimować w ogrodzie.

          Warto jednak azalie w doniczce przenieść do ogrodu na lato, bo to da gwarancję, że azalia ponownie zakwitnie. W drugiej połowie maja, gdy minie niebezpieczeństwo przymrozków, azalie można zakopać razem z donicą w lekko ocienionej części ogrodu albo po wyjęciu z pojemnika posadzić w ziemi torfowej (może to być podłoże do azalii i różaneczników, które kupuje się w sklepach ogrodniczych).

         Należy pilnować, aby ziemia była stale lekko wilgotna, warto też zasilaćazalię nawozami przeznaczonymi do roślin wrzosowatych w dawce polecanej na opakowaniu. Jej pędy można przyciąć, nadając koronie azalii ładny kształt.

Azalia w doniczce

         Na początku września azalię należy przesadzić do doniczki wypełnionej świeżym podłożem do azalii i różaneczników i przenieść najpierw do chłodnego pomieszczenia (temperatura 8-10°C), a gdy pojawią się pąki kwiatowe - można wtedy azalię w doniczce umieścić w pokoju.

         Trzeba jednak wiedzieć, że azalie najlepiej rosną i najdłużej kwitną w pomieszczeniach, w których temperatura nie przekracza 18°C. Po przekwitnięciu azalii warto roślinę ponownie przenieść do chłodnego pomieszczenia, a późną wiosną - do ogrodu.

Azalie japońskie w doniczce

         Czasami w donicach sprzedawane są też niskie odmiany azalii japońskich, które są znacznie bardziej odporne na mróz. Wiele odmian tych azalii uprawianych jest jako rośliny ogrodowe. Niestety, nie wszystkie azalie są równie wytrzymałe na niską temperaturę.

         Dlatego bezpieczniej będzie je również przenosić na zimę do pomieszczenia.

Rośliny doniczkowe latem.

 Jak zabezpieczyć kwiaty doniczkowe podczas urlopu

Wiele osób zastanawia się, co zrobić z roślinami pokojowymi podczas urlopu. Podpowiadamy jak zabezpieczyć rośliny doniczkowe przed urlopem, aby nie uschły.

         Rośliny doniczkowe uprawiane we wnętrzach potrzebują właściwej pielęgnacji cały rok. Latem najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym jest podlewanie roślin.

        Co zrobić z roślinami, gdy wybieramy się na urlop i nie możemy regularnie podlewać naszych roślin domowych?

Jak zabezpieczyć rośliny doniczkowe przed urlopem

         Najlepiej poprosić kogoś z rodziny lub znajomych, aby podczas naszej nieobecności zaopiekował się roślinami w naszym domu. Przed wyjazdem dokładnie poinformujmy tę osobę, jak często i jakimi dawkami należy podlewać poszczególne rośliny. Dzięki temu unikniemy błędów, np. codziennego podlewania kaktusów.
         Jeśli jednak nie mamy komu powierzyć opieki nad naszymi kwiatami doniczkowymi, musimy zatroszczyć się o nie sami.
         Po pierwsze nie zostawiajmy na czas naszej nieobecności roślin na nasłonecznionych parapetach. Najlepiej wszystkie rośliny przenieść w chłodniejsze i lekko ocienione miejsce.
          Jeśli wyjeżdżamy na kilka dni, wystarczy dobrze podlać rośliny w doniczkach tuż przed wyjazdem. Podlewamy w ten sposób, aby całe podłoże w doniczce zostało uwodnione, a nieco wody pozostało także w podstawce.
          Jeśli wyjeżdżamy na dłużej, warto po podlaniu wstawić rośliny w doniczkach do dużych misek lub innych pojemników wypełnionych wodą. Woda powinna sięgać nie więcej niż do połowy wysokości doniczek.
          W sklepach ogrodniczych i w kwiaciarniach można kupić specjalne domowe urządzenia do nawadniania, które pozwalają na dawkowanie wody w miarę wysychania podłoża w doniczce.

          Możemy także samodzielnie przygotować takie „urządzenia”, na przykład wkładając jeden koniec grubego sznurka z lnu lub bawełny do podłoża w doniczce a drugi do naczynia z wodą – woda podsiąkając po sznurze będzie dochodziła do doniczki.
          Innym sposobem jest napełnienie plastikowej butelki wodą i umocowanie jej do góry dnem w podłożu w doniczce – woda stopniowo będzie wypływać nawadniając jednocześnie ziemie w doniczce.

Pęcherznica - tawułowiec

         Rodzaj Pęcherznica (Physocarpus) jest rozpowszechniony głównie w Ameryce, gdzie występuje najwięcej gatunków tych krzewów. Możemy je spotkać także pod nazwątawułowiec.

         Charakteryzują się trójklapowymi, lekko ząbkowanymi liśćmi oraz niewielkimi kwiatami zebranymi w baldachogrona. Barwa kwiatów najczęściej biała bądź z delikatnym odcieniem różu.

         Należą do mało wymagających krzewów, doskonale znoszących niekorzystne warunki.  Wykazują podwyższoną odporność na suszę oraz mrozy. Poradzą sobie na większości gleb, ale najlepiej rosną na podłożu lekkim i przepuszczalnym. Mogą porastać stanowiska słoneczne oraz zacienione. Są szczególnie odporne na zanieczyszczenia powietrza i charakteryzują się szybkim wzrostem.

         Dzięki tym zaletom są powszechnie wykorzystywane do obsadzania terenów miejskich- zieleńców i parków. Nie należą do bardzo dekoracyjnych krzewów, ale ich tolerancyjność na niekorzystne warunki sprawia, że można je spotkać także w ogrodach.

         Najpiękniej prezentują się w okresie przebarwiania liści i dojrzewania owoców. Liście przebarwiają się w złocistopomarańczowych odcieniach, a owoce na czerwono.     

         W ogrodach ozdobnych największe uznanie zyskała pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius). Krzew osiąga około 3 m wysokości i nawet 5 m szerokości.

         Jej naturalne siedliska występują w lasach oraz z pobliżu cieków wodnych. Tak samo jak rodzaj wykazuje podwyższoną odporność na suszę, mrozy oraz niekorzystne warunki uprawowe.

         Jesienią bądź wiosną można podsypać ją dobrze przerobionym kompostem bądź w przypadku jego braku innym nawozem- najlepiej organicznym. Zebrane w baldachogrona kwiaty rozkwitają na biało bądź różowo, w czerwcu i lipcu.

         Po przekwitnięciu dekoracyjne stają się owoce w postaci czerwonawych mieszków. Krzew w zasadzie nie wymaga cięcia poza usuwaniem uszkodzonych bądź zbyt wybujałych pędów.

         Cięcie wynikające z ograniczania jej rozrostu nie wpływa negatywnie na ten krzew. Wieloletnie krzewy nie tolerują radykalnego cięcia odmładzającego.

         Możemy ją rozmnożyć poprzez sadzonki zielne bądź zdrewniałe pobrane jesienią.

         Znakomite rezultaty daje rozmnażanie poprzez odkłady.

         Możemy również wypróbować rozmnażanie poprzez nasiona. 

         Tak naprawdę pęcherznica kalinolistna nie sprawa żadnych znaczących problemów przy jej uprawie i pielęgnacji. Do najbardziej znanych odmian pęcherznicy kalonolistnej należy odmiana ‘Diablo’ o przepięknych purpurowych liściach, na których bardzo ciekawie prezentują się białe kwiaty, zebrane w baldachogrona. Jest odmianą o silniejszym wzroście wynoszącym ponad dwadzieścia centymetrów rocznie. Do podobnie wybarwionych odmian należą także ‘ Red Baron’ i ‘Diablo d’Or’.  Odmiany ‘Luteus’ oraz ‘Darts’ Gold’ są wyjątkowe ze względu na swoje żółtowybarwione liście. Barwne odmiany pęcherznicy kalinolistej są bez wątpienia doskonałą propozycją na zastosowanie barwne kompozycje. Niezastąpione przy tworzeniu kontrastowych zestawień. Sprawdzą się pojedynczo oraz w grupie, również przy zbiornikach wodnych. Doskonałe także na żywopłot. 
   

         W parkach możemy spotkać także pęcherznicę amurską (Physocarpus amurensis) oraz pęcherznice pośrednią (Physocarpus intermedium).

         Pierwsza pochodzi z Azji oraz charakteryzuje się szybkim wzrostem, osiągając około 3 metrów wysokości. Natomiast druga osiąga około 2 metrów wysokości i charakteryzuje się zwartą, kulistą koroną. 
   

         Biorąc pod uwagę walory dekoracyjne przedstawionych powyżej gatunków pęcherznicy z pewnością do ogrodu należy zaprosić barwne odmiany pęcherznicy kalinolistej.

         Ich bardzo wysoka dekoracyjność w połączeniu z minimalnymi potrzebami stawia te krzewy bez wątpienia powinny  znaleźć się w każdym ogrodzie.

         Przy niewielkim zaangażowaniu można osiągnąć niebywałe efekty, które zmienią oblicze ogrodu i nadadzą mu wyrazistości.

Żywopłoty I

Tradycyjne żywopłoty charakteryzujące się dość szybkim wzrostem 

         Najczęściej spotykane żywopłoty to założenia jednogatunkowe liściaste bądź iglaste, które zazwyczaj wymagają dłuższego okresu na osiągnięcie oczekiwanych rozmiarów i uzyskanie zwartej  zielonej ściany. 

Żywopłot szybko rosnący

         Gatunki roślin, które w dość szybkim tempie stworzą wymarzony żywopłot to m.in. 

• Ligustr pospolity - Ligustrum vulgare

                                        – jeden z najpopularniejszych, a zarazem szybko rosnących krzewów liściastych wykorzystywanych przy zakładaniu żywopłotów. Jego roczne przyrosty sięgają 80 cm, a docelowa wysokość przy zapewnieniu optymalnych warunków sięga nawet 5 m. Sadzony głównie na żywopłoty strzyżone osiągające zazwyczaj do 2 m wysokości. Wykazuje niewielkie wymagania klimatyczno- glebowe.  Występuje w licznych odmianach np. odmianie ‘Atrovirens’ o ciemnozielonych liściach, ale charakteryzujące się niższą wysokością oraz mniejszymi przyrostami. 

• Karagana syberyjska - Caragana arborescens

                                       - krzew liściasty o sezonowym ulistnieniu nazywany czasami żółtą akacją. Osiąga  do 5 m wysokości, a ze względu na  niewielkie wymagania oraz spore przyrosty może być wykorzystywana na żywopłoty formowane. Szybko rozpoczyna wegetację a kwitnie w maju niewielkimi, motylkowatymi kwiatami. 

• Śliwa wiśniowa zwana ałyczą – Prunus cerasifera

                                       - przybiera formę wysokiego krzewu bądź niewielkiego drzewa, charakteryzującego się szybkim wzrostem oraz purpurowymi liśćmi. Doskonale nadaje się zarówno na żywopłoty strzyżone jak i luźne. Jej dekoracyjność wynika nie tylko z barwnych liści, ale także z obfitego kwitnienia oraz barwnych owoców. 

• Modrzew europejski – Larix decidua

                                       - żywopłot z modrzewia to oryginale rozwiązanie. Gatunek doskonale nadaje się na formowany żywopłot, dość szybko rośnie i wykazuje wysoką tolerancję na cięcie. 

• Żywotnik zachodni ‘Brabant’ – Thuja occidentalis „rabat”

                                       - bardzo popularna roślina żywopłotowa, doskonała na zwarty, zimozielony i formowany żywopłot. 

• Żywotnik olbrzymi ‘Kórnik’ - Thuja plichta „Kórnik”

                                       - odmiana żywotnika olbrzymiego, charakteryzująca się dość szybkim wzrostem w barwie soczystej zieleni. Nadaje się na żywopłoty formowane, lecz nie wymaga tyle cięcia jak wspomniana wcześniej odmiana żywotnika zachodniego.  

• Tawlina jarzębolistna - Sorbaria sorbifolia

                                       - jest przykładem bardzo ekspansywnego i szybkorosnącego krzewu, osiągającego do około 3 m wysokości. Nadaje się na luźne żywopłoty, a o jego dekoracyjności świadczą pierzaste liście oraz białe kwiaty zebrane w wydłużone wiechy. 

• Pęcherznica – Physocarpus

                                       - krzew liściasty osiągający do około 3 m wysokości. U nas spotykana jest głównie pęcherznica kalinolistna, występująca także  w kilku barwnych odmianach. Nadaje się na niższe,  luźne oraz strzyżone żywopłoty. 

• Forsycja pośrednia „Spectabilis” - Forsythia x intermedia „Spectabilis”

                                       – forsycje kojarzymy przede wszystkim ze słonecznymi kwiatami,  którymi są obsypane wczesną wiosną. Ze względu na szybki przyrost odmiany ‘Spectabilis’ nawet do 50 cm rocznie warto wykorzystać ją na luźne żywopłoty, z pewnością taki żywopłot zrobi wielkie wrażenie w czasie kwitnienia krzewu. Proponowana forsycja osiąga do około 2m wysokości i 3 m szerokości. 

Żywopłoty nietypowe charakteryzujące się szybkim i bardzo szybkim wzrostem 

         Jeżeli zależy nam na bardzo szybkim odgrodzeniu się zielonym parawanem od sąsiada bądź mało przyjemnych widoków z pewnością warto skorzystać z pnączy.

          Niektóre z nich zaledwie w kilka miesięcy stworzą zieloną i szczelną „ścianę”. Aby pnącza mogły swobodnie rosnąć powinny mieć zapewnione stabilne podpory przy czym formy czepne, doskonale będą wspinać się także po murach czy innych powierzchniach, bez konieczności przywiązywania.

         Pnącza mogą stanowić rozwiązanie tymczasowe bądź stać się stałym elementem ogrodu. W przypadku, kiedy preferujemy żywopłot z krzewów wolnorosnących, parawan z pnącza może nam towarzyszyć do czasu kiedy właściwy żywopłot nie osiągnie zadowalających rozmiarów.

         Takie rozwiązanie zastosowałem u siebie i byłem z niego bardzo zadowolony. Podporę dla pnącza stanowiła siatka ogrodzeniowa przy czym stosowałem gatunki jednoroczne, aby na okres zimy ogrodzenie nie było pokryte żadną roślinnością. 

         Pnącza można sadzić w odległość 30 cm od podpory oraz około metra od siebie, przy czym te odległości można indywidualnie zwiększać i zmniejszać.

         Podstawą przy tego typu rozwiązaniach jest zapewnienie odpowiedniego stanowiska , podłoża oraz wilgotności. Podstawa to poznanie wymagań danej rośliny i dopiero wówczas dobranie do konkretnego stanowiska.

Żywopłoty

        Żywopłoty stanowią ważny element kształtowania przestrzeni w naszym najbliższym otoczeniu. Mogą pełnić zróżnicowane funkcje m.in.  wyznaczają granicę działki, stanowią ramy naszej najbliższej przestrzeni, a także chronią przed światem zewnętrznym, hałasem, kurzem oraz wzrokiem sąsiada.

        Z pewnością ochrona naszej prywatności jest ważnym kryterium uwzględnianym na etapie doboru roślin. Na własnej posesji, we własnym ogrodzie powinniśmy czuć się bardzo dobrze, bez skrępowania cieszyć się i korzystać z własnego miejsca na ziemi. 



         Szybki wzrost to nie wszystko 

         Przy doborze roślin nie powinniśmy kierować się wyłącznie szybkością rocznych przyrostów. Na wzrost roślin wpływa wiele czynników, tak więc bez zapewnienia im optymalnych warunków nawet one nie będą w stanie w szybkim tempie stworzyć żywej ściany.

         Poza tym należy poruszyć kilka podstawowych zagadnień warunkujących późniejszy wzrost, wygląd oraz pielęgnację żywego płotu.

Oto najważniejsze z nich

• Żywopłot liściasty

                                  - należy  zastanowić się czy żywopłot liściasty, a więc założony z roślin liściastych będzie nam w pełni odpowiadał. Tego typu żywopłoty zazwyczaj charakteryzują się sezonowym ulistnieniem, a więc w okresie zimowym w pełni nie spełniają swojej funkcji ochronnej. 

• Żywopłot iglasty 

                                – założony z roślin iglastych w większości zimozielonych, zazwyczaj stabilny i zwarty. 

• Żywopłot zimozielony

                                       – założony z roślin charakteryzujących się zimozielonym ulistnieniem, a więc nie tracą liści na okres zimy. 

• Żywopłot formalny 

                                     – żywopłot stworzony z roślin, które wykazują wysoką tolerancję na cięcie. 

• Żywopłot nieformalny 

                                     – luźny żywopłot w którym docenia się oryginalność pokrojową wybranych roślin żywopłotowych. Jego pielęgnacja nie wymaga od nas dużego nakładu pracy. 

• Żywopłot stanowiący barierę dla intruzów

                                      - a więc przy zakładaniu żywopłotu uwzględniamy gatunki, które posiadają ciernie, stanowiące doskonałą ochronę przed intruzami. 

• Żywopłot a ochrona przed wiatrem

                                      – są doskonałym rozwiązaniem w miejscach wietrznych, gdzie trudno o ogród bogaty w różnorodną roślinność. Tego typu żywopłot pozwoli nam na bardziej zróżnicowane nasadzenia gdyż chroni rośliny przed wysuszeniem. 

• Żywopłot jednogatunkowy

                                       - najczęstsza forma żywopłotu, która swoją estetykę oraz funkcjonalność opiera na właściwościach jednego gatunku rośliny żywopłotowej. 

• Żywopłot wielogatunkowy

                                       – bardzo charakterystyczny ze względu na liczne, a zarazem bardzo zróżnicowane gatunkowo nasadzenia. Z pewnością najpiękniej prezentują się wielogatunkowe żywopłoty nieformalne. 

• Docelowa wysokość żywopłotu

                                       – warto, aby docelowa wysokość żywopłotu była zgodna z możliwościami roślin wybranymi na założenie żywopłotu. 

• Żywopłot dekoracyjny z liści, a może z kwiatów 

                                       – zależnie od naszych upodobań oprócz żywopłotów charakteryzujących się piękną zielenią, można wybrać rośliny dekoracyjne przede wszystkim z barwnych kwiatów, ale pełnię piękna z roślin wydobędzie żywopłot nieformalny. 

• Oryginalność nasadzeń

                                       - żywopłot nie musi wpisywać się w ogólnie przyjęte standardy. Z pewnością oryginalnością zachwyci żywopłot np. z wysokich traw. 

• Czas poświęcany na pielęgnację żywopłotu

                                       - pamiętajmy że żywopłot może stać się bardzo pracochłonny zwłaszcza, jeżeli wybrane rośliny na żywopłot będą charakteryzować się dużym przyrostem rocznym, a będą stanowić żywopłot strzyżony na niewielkiej wysokości. 
    

Sierpień w ogrodzie III

warzywa i owoce

Sierpień w ogrodzie to miesiąc zbioru owoców swojej pracy, ale również początek przygotowywania roślin do następnego sezonu. Jakie prace należy w sierpniu wykonać w sadzie i warzywniku.

Na wielu drzewach dojrzewają owoce, m.in. letnie odmiany brzoskwini

Sierpień w ogrodzie: drzewa i krzewy owocowe

        Na wielu drzewach i krzewach dojrzewają owoce – letnie odmiany jabłek, gruszek, śliwek (renklody, wczesne węgierki) oraz brzoskwiń. Te, które opadły przedwcześnie, zbieramy i niszczymy, ponieważ mogą stanowić siedlisko chorób i szkodników.

        Z jabłoni należy wyciąć „wilki” (tegoroczne pędy, które wyrastają pionowo do góry ze starszych konarów), które konkurują z owocami o wodę, światło i substancje odżywcze.
        Po zebraniu owoców przeprowadzamy letnie cięcie prześwietlające krzewów jagodowych.

        U agrestu, porzeczek czerwonych i porzeczek białych wycinamy pędy 5-letnie (najstarsze), na których jest już mało paków kwiatowych – pędy te mają ciemniejszą korę, dzięki czemu łatwo je odróżnić od młodszych.

        U porzeczki czarnej natomiast wycinamy pędy 4-letnie.
Po zakończeniu zbioru malin wycinamy przy ziemi i palimy te pędy, z których zebrano owoce. Nie usuwamy pędów u odmian malin powtórnie owocujących jesienią.
        U wszystkich gatunków wycinamy też pędy słabe, pokładające się na ziemi i nadmiernie zagęszczające się.

        W drugiej połowie sierpnia, po zbiorze owoców, prześwietlamy korony drzew wiśni i czereśni. Jak już wcześniej pisałem cięcie najlepiej przeprowadzać w dni suche i słoneczne (aby zminimalizować infekcje chorobami grzybowymi). Miejsca po usuniętych gałęziach należy zabezpieczyć smarując rany środkiem Funaben.

         W tym miesiącu przygotowujemy miejsce na nowe nasadzenia truskawek – odchwaszamy glebę, nawozimy dobrze rozłożonym kompostem, zasilamy nawozami mineralnymi i głęboko przekopujemy.
         Owocujące pędy winorośli należy przywiązać do podpór. Pod koniec sierpnia usuwamy część liści zacieniających dojrzewające winogrona.     Przycinamy też część tegorocznych pędów. Dzięki tym zabiegom więcej słońca będzie dochodziło do owoców.

rośliny warzywne

         W tym miesiącu zbieramy wiele warzyw, m.in. ogórki, pomidory, paprykę, cebulę. Nadal trwają zbiory cukinii, kabaczków i dyni. Pamiętajmy o odchwaszczaniu grządek z rosnącymi warzywami i podlewaniu, jeśli jest to potrzebne oraz o spulchnianiu międzyrzędzi.
         W połowie sierpnia u późnych, wysokorosnących odmian pomidora uszczykujemy wierzchołki pędów, pozostawiając 1–2 liście nad ostatnim kwiatostanem (zabieg ogławiania).
         Zbieramy czosnek posadzony wiosną – zbiór przeprowadzamy, gdy liście zżółkną i zasychają.

         W wolne miejsca możemy posiać na jesienny zbiór między innymi rzodkiewkę, rzodkiew, kapustę pekińską, sałatę roszponkę (na zbiór jesienny).

         Wysiewamy cebulę na zbiór w przyszłym roku.

Sierpień w ogrodzie II

 pielęgnacja trawnika w sierpniu

        W sierpniu należy systematycznie pielęgnować trawnik w ogrodzie. Poniżej przedstawię kilka wskazówek  jak pielęgnować trawnik w sierpniu: koszenie trawnika, nawożenie trawnika, podlewanie trawnika.

 

 

Sierpień w ogrodzie: koszenie trawnika

        W sierpniu trawnik należy kosić systematycznie, pamiętając o tym, że podczas upałów pozostawiamy nie mniej niż 6 cm wysokości źdźbeł (trawa przycięta zbyt nisko źle znosi suszę).

        Po koszeniu zasilamy i podlewamy trawnik.

zakładanie trawnika z rolki

        W sierpniu możemy rozłożyć nowy trawnik z rolki, ale tylko wtedy, kiedy mamy możliwość regularnego nawadniania. W innej sytuacji murawa może się nie przyjąć i cała praca pójdzie na marne.

        Nowo założony trawnik zasilamy po raz pierwszy wczesną jesienią specjalnym nawozem jesiennym dla trawników, zawierającym stosunkowo dużo potasu, a niewiele azotu. Potraktowane tak rośliny są lepiej przygotowane do zimy i wczesną wiosną w lepszej kondycji rozpoczynają wegetację.
         W kolejnych sezonach wiosną, gdy ziemia obeschnie, rozsypujemy nawóz wieloskładnikowy o większej zawartości azotu, a w drugiej połowie lata zabieg powtarzamy.

         Możemy też aż do pierwszych mrozów stosować nawóz jesienny. Ważne jest równomierne rozsypanie nawozu na powierzchni trawnika – inaczej rośliny będą rosły kępami o rozmaitym odcieniu zieleni i różnej wysokości.

         Żeby tego uniknąć, trzeba rozsiewać nawóz na krzyż, czyli raz wzdłuż, raz w poprzek trawnika.

podlewanie trawnika

         Gdy jest gorąco, trawnik podlewamy codziennie, najlepiej rano lub po południu (nie w południe, gdy słońce grzeje najmocniej, bo wtedy nawet 30–40 proc. wody wyparuje, zanim dotrze do korzeni).

         Trawnik podlewamy tak długo, aż woda przesiąknie na głębokość 10–15 cm.

mech na trawniku

         Mech pojawia się nie tylko na trawnikach rosnących w wilgotnych i cienistych zakątkach ogrodu, ale też na zbyt kwaśnym podłożu. Sprzyja mu również niskie przycinanie darni. Dlatego trawę należy kosić na wysokość co najmniej 4–5 cm, a jesienią – po zbadaniu pH gleby – zwapnować podłoże dolomitem lub kredą ogrodniczą.

         Można też kupić preparaty zawierające związki żelaza, utrudniające rozwój mchu, ale jest to działanie doraźne. Lepiej usunąć przyczyny albo sięgnąć po preparat zawierający mikroorganizmy mineralizujące filc i mchy.

 

 

Sierpień w ogrodzie I

 pielęgnacja roślin ozdobnych w ogrodzie i na balkonie

Ogród w sierpniu - pełen kwiatów i owoców - zachęca do odpoczynku. W sierpniu w ogrodzie regularnie podlewamy  i nawozimy rośliny. Sierpień w ogrodzie to doskonały czas na sadzenie i rozmnażanie wielu roślin ozdobnych. Pielęgnacja roślin w sierpniu.

 

Sierpień w ogrodzie: drzewa i krzewy ozdobne

         W drugiej połowie sierpnia możemy sadzić drzewa iglaste i zimozielone krzewy liściaste. Po posadzeniu przez kilka dni należy je obficie je podlewać i cieniować za pomocą juty, agrowłókniny bądź grubego papieru.

         Rozmnażamy wrzosy przez sadzonki pędowe (przygotowane podobnie, jak sadzonki bylin). W sierpniu przycinamy żywopłoty z roślin liściastych.

         Pobieramy i ukorzeniamy sadzonki krzewów wiecznie zielonych i innych, np. berberysów,szczodrzeńca.

byliny, rośliny dwuletnie i jednoroczne

        Zabiegi pielęgnacyjne na rabatach polegają na spulchnianiu ziemi oraz odchwaszczaniu i podlewaniu roślin. Usuwamy przekwitłe kwiaty, nie dopuszczając do zawiązywania nasion – ten zabieg przedłuży okres kwitnienia roślin.

         Pod koniec sierpnia przestajemy nawozić byliny.Sierpień to czas na rozmnażanie i sadzenie bylin kwitnących wiosną i wczesnym latem. Przez sadzonki pędowe rozmnażamy: barwinki pospolite, ubiorki wiecznie zielone, bluszcze pospolite, floksy – Douglasa i szydlasty, goździki brodate, rojniki, naparstnice.
        Przez cały sierpień dzielimy i rozsadzamy rozrośnięte kępy jastruni (złocieni wielkich), liliowców, omiegów kaukaskich i maków wschodnich oraz roślin okrywowych (dąbrówki rozłogowe, fiołki, floksy – szydlasty i Douglasa, karmniki ościste, rogownice, ubiorki wiecznie zielone, zawciągi nadmorskie, żagwiny. Kosaćce kłączowe – bródkowy i niski – dzielimy co trzy lata (jeśli źle kwitną – częściej).
        Druga połowa sierpnia to najlepsza pora na dzielenie piwonii. Nadają się do tego tylko kilkuletnie karpy, na których jest dużo pąków.

W sierpniu sadzimy:
- podczas całego miesiąca – rozsadę roślin dwuletnich: bratków, niezapominajek, malw, dzwonków ogrodowych, stokrotek;
- w pierwszej połowie – zimowity, które zakwitną już jesienią oraz lilie białe i nankinowe, przebiśniegi ikrokusy, które ozdobią ogród w przyszłym sezonie;
- pod koniec sierpnia – narcyzy i szachownice: cesarską i kostkową.

         W sierpniu zbieramy nasiona roślin jednorocznych i bylin. Torebki nasienne zrywamy zazwyczaj wtedy, gdy pękną. Możemy też zrobić to wcześniej, ale tylko wtedy, gdy torebki są dojrzałe i suche.

         Suche nasiona przechowujemy w chłodnych i przewiewnych pomieszczeniach, najlepiej w papierowych torebkach.

rośliny na balkonach i tarasach

          Podobnie jak w ubiegłych miesiącach, rośliny na tarasach i balkonach regularnie podlewamy (podczas upałów nawet codziennie), zasilamy nawozami (jeśli nie zastosowaliśmy wcześniej nawozów o spowolnionym działaniu), najlepiej specjalnymi mieszankami w formie płynnej, obrywamy przekwitłe kwiaty.

          Rośliny, które przekwitły i przestały być dekoracyjne zastępujemy nowymi, np. karłowymi daliami i chryzantemami, które będą zdobić balkon lub taras aż do jesieni.
          Regularnie obracamy wiszące kosze, aby rosnące w nich rośliny rozwijały się równomiernie. Podczas upałów dobrze przenieść pojemniki z roślinami do zacienionej części ogrodu.

          Z niektórych roślin, np.pelargonii, fuksji, werben długopędowych, możemy przygotować sadzonki na następny rok: ścinamy wierzchołki pędów 6–8 cm długości, umieszczamy je w skrzynce z wilgotnym podłożem i często zraszamy.

          Ukorzenione rośliny sadzimy do doniczek pojedynczo i obrywamy im wierzchołki, aby się rozkrzewiły. Jesienią wstawimy je do jasnego pomieszczenia – tam przechowujemy je do wiosny.

Rośliny cebulowe

          W tym miesiącu wykopujemy cebule czosnków ozdobnych, bulwy szczawików i iksji. Jeśli lato jest deszczowe wykopujemy także karpy pustynników, ponieważ podczas letniego spoczynku źle znoszą nadmiar wilgoci (robimy to na początku sierpnia). Karpy podsuszamy w temperaturze około 20 st.C i przechowujemy w suchym i przewiewnym miejscu w temperaturze nie wyższej niż 17°C.
         Jeśli we wrześniu planujemy sadzić rośliny cebulowe, należy w sierpniu przygotować glebę: odchwaścić, przekopać grządki i dodać rozłożonego kompostu – rośliny cebulowe najlepiej rosną w żyznej i pulchnej ziemi.

          Do gleb ciężkich i zbitych możemy dodać piasku lub odkwaszonego torfu.
          W sierpniu dzielimy i sadzimy bulwy zimowitów. Bulwy umieszczamy na głębokości około 15 cm, w odstępach 20–25 cm. Rośliny powinny zakwitnąć miesiąc po posadzeniu.