Tradycyjne żywopłoty charakteryzujące
się dość szybkim wzrostem
Najczęściej spotykane żywopłoty to
założenia jednogatunkowe liściaste bądź iglaste, które zazwyczaj wymagają
dłuższego okresu na osiągnięcie oczekiwanych rozmiarów i uzyskanie zwartej
zielonej ściany.
Żywopłot
szybko rosnący
Gatunki roślin, które w dość szybkim
tempie stworzą wymarzony żywopłot to m.in.
• Ligustr
pospolity - Ligustrum vulgare
– jeden z najpopularniejszych, a zarazem
szybko rosnących krzewów liściastych wykorzystywanych przy zakładaniu
żywopłotów. Jego roczne przyrosty sięgają 80 cm, a docelowa wysokość przy
zapewnieniu optymalnych warunków sięga nawet 5 m. Sadzony głównie na żywopłoty
strzyżone osiągające zazwyczaj do 2 m wysokości. Wykazuje niewielkie wymagania
klimatyczno- glebowe. Występuje w licznych odmianach np. odmianie
‘Atrovirens’ o ciemnozielonych liściach, ale charakteryzujące się niższą
wysokością oraz mniejszymi przyrostami.
• Karagana
syberyjska - Caragana arborescens
- krzew
liściasty o sezonowym ulistnieniu nazywany czasami żółtą akacją. Osiąga
do 5 m wysokości, a ze względu na niewielkie wymagania oraz spore
przyrosty może być wykorzystywana na żywopłoty formowane. Szybko rozpoczyna
wegetację a kwitnie w maju niewielkimi, motylkowatymi kwiatami.
• Śliwa
wiśniowa zwana ałyczą – Prunus
cerasifera
-
przybiera formę wysokiego krzewu bądź niewielkiego drzewa, charakteryzującego się
szybkim wzrostem oraz purpurowymi liśćmi. Doskonale nadaje się zarówno na
żywopłoty strzyżone jak i luźne. Jej dekoracyjność wynika nie tylko z barwnych
liści, ale także z obfitego kwitnienia oraz barwnych owoców.
• Modrzew
europejski – Larix
decidua
-
żywopłot z modrzewia to oryginale rozwiązanie. Gatunek doskonale nadaje się na
formowany żywopłot, dość szybko rośnie i wykazuje wysoką tolerancję na cięcie.
• Żywotnik
zachodni ‘Brabant’ – Thuja
occidentalis „rabat”
- bardzo
popularna roślina żywopłotowa, doskonała na zwarty, zimozielony i formowany
żywopłot.
• Żywotnik
olbrzymi ‘Kórnik’ - Thuja plichta „Kórnik”
-
odmiana żywotnika olbrzymiego, charakteryzująca się dość szybkim wzrostem w
barwie soczystej zieleni. Nadaje się na żywopłoty formowane, lecz nie wymaga
tyle cięcia jak wspomniana wcześniej odmiana żywotnika zachodniego.
• Tawlina
jarzębolistna - Sorbaria sorbifolia
- jest
przykładem bardzo ekspansywnego i szybkorosnącego krzewu, osiągającego do około
3 m wysokości. Nadaje się na luźne żywopłoty, a o jego dekoracyjności świadczą
pierzaste liście oraz białe kwiaty zebrane w wydłużone wiechy.
• Pęcherznica – Physocarpus
- krzew
liściasty osiągający do około 3 m wysokości. U nas spotykana jest głównie
pęcherznica kalinolistna, występująca także w kilku barwnych odmianach.
Nadaje się na niższe, luźne oraz strzyżone żywopłoty.
• Forsycja
pośrednia „Spectabilis” - Forsythia x intermedia „Spectabilis”
–
forsycje kojarzymy przede wszystkim ze słonecznymi kwiatami, którymi są
obsypane wczesną wiosną. Ze względu na szybki przyrost odmiany ‘Spectabilis’
nawet do 50 cm rocznie warto wykorzystać ją na luźne żywopłoty, z pewnością
taki żywopłot zrobi wielkie wrażenie w czasie kwitnienia krzewu. Proponowana
forsycja osiąga do około 2m wysokości i 3 m szerokości.
Żywopłoty nietypowe charakteryzujące się szybkim i bardzo szybkim wzrostem
Żywopłoty nietypowe charakteryzujące się szybkim i bardzo szybkim wzrostem
Jeżeli
zależy nam na bardzo szybkim odgrodzeniu się zielonym parawanem od sąsiada bądź
mało przyjemnych widoków z pewnością warto skorzystać z pnączy.
Niektóre z nich zaledwie w kilka miesięcy
stworzą zieloną i szczelną „ścianę”. Aby pnącza mogły swobodnie rosnąć powinny
mieć zapewnione stabilne podpory przy czym formy czepne, doskonale będą wspinać
się także po murach czy innych powierzchniach, bez konieczności przywiązywania.
Pnącza mogą
stanowić rozwiązanie tymczasowe bądź stać się stałym elementem ogrodu. W
przypadku, kiedy preferujemy żywopłot z krzewów wolnorosnących, parawan z
pnącza może nam towarzyszyć do czasu kiedy właściwy żywopłot nie osiągnie
zadowalających rozmiarów.
Takie
rozwiązanie zastosowałem u siebie i byłem z niego bardzo zadowolony. Podporę
dla pnącza stanowiła siatka ogrodzeniowa przy czym stosowałem gatunki
jednoroczne, aby na okres zimy ogrodzenie nie było pokryte żadną roślinnością.
Pnącza można
sadzić w odległość 30 cm od podpory oraz około metra od siebie, przy czym te
odległości można indywidualnie zwiększać i zmniejszać.
Podstawą
przy tego typu rozwiązaniach jest zapewnienie odpowiedniego stanowiska ,
podłoża oraz wilgotności. Podstawa to poznanie wymagań danej rośliny i dopiero
wówczas dobranie do konkretnego stanowiska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz