Pęcherznica - tawułowiec

         Rodzaj Pęcherznica (Physocarpus) jest rozpowszechniony głównie w Ameryce, gdzie występuje najwięcej gatunków tych krzewów. Możemy je spotkać także pod nazwątawułowiec.

         Charakteryzują się trójklapowymi, lekko ząbkowanymi liśćmi oraz niewielkimi kwiatami zebranymi w baldachogrona. Barwa kwiatów najczęściej biała bądź z delikatnym odcieniem różu.

         Należą do mało wymagających krzewów, doskonale znoszących niekorzystne warunki.  Wykazują podwyższoną odporność na suszę oraz mrozy. Poradzą sobie na większości gleb, ale najlepiej rosną na podłożu lekkim i przepuszczalnym. Mogą porastać stanowiska słoneczne oraz zacienione. Są szczególnie odporne na zanieczyszczenia powietrza i charakteryzują się szybkim wzrostem.

         Dzięki tym zaletom są powszechnie wykorzystywane do obsadzania terenów miejskich- zieleńców i parków. Nie należą do bardzo dekoracyjnych krzewów, ale ich tolerancyjność na niekorzystne warunki sprawia, że można je spotkać także w ogrodach.

         Najpiękniej prezentują się w okresie przebarwiania liści i dojrzewania owoców. Liście przebarwiają się w złocistopomarańczowych odcieniach, a owoce na czerwono.     

         W ogrodach ozdobnych największe uznanie zyskała pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius). Krzew osiąga około 3 m wysokości i nawet 5 m szerokości.

         Jej naturalne siedliska występują w lasach oraz z pobliżu cieków wodnych. Tak samo jak rodzaj wykazuje podwyższoną odporność na suszę, mrozy oraz niekorzystne warunki uprawowe.

         Jesienią bądź wiosną można podsypać ją dobrze przerobionym kompostem bądź w przypadku jego braku innym nawozem- najlepiej organicznym. Zebrane w baldachogrona kwiaty rozkwitają na biało bądź różowo, w czerwcu i lipcu.

         Po przekwitnięciu dekoracyjne stają się owoce w postaci czerwonawych mieszków. Krzew w zasadzie nie wymaga cięcia poza usuwaniem uszkodzonych bądź zbyt wybujałych pędów.

         Cięcie wynikające z ograniczania jej rozrostu nie wpływa negatywnie na ten krzew. Wieloletnie krzewy nie tolerują radykalnego cięcia odmładzającego.

         Możemy ją rozmnożyć poprzez sadzonki zielne bądź zdrewniałe pobrane jesienią.

         Znakomite rezultaty daje rozmnażanie poprzez odkłady.

         Możemy również wypróbować rozmnażanie poprzez nasiona. 

         Tak naprawdę pęcherznica kalinolistna nie sprawa żadnych znaczących problemów przy jej uprawie i pielęgnacji. Do najbardziej znanych odmian pęcherznicy kalonolistnej należy odmiana ‘Diablo’ o przepięknych purpurowych liściach, na których bardzo ciekawie prezentują się białe kwiaty, zebrane w baldachogrona. Jest odmianą o silniejszym wzroście wynoszącym ponad dwadzieścia centymetrów rocznie. Do podobnie wybarwionych odmian należą także ‘ Red Baron’ i ‘Diablo d’Or’.  Odmiany ‘Luteus’ oraz ‘Darts’ Gold’ są wyjątkowe ze względu na swoje żółtowybarwione liście. Barwne odmiany pęcherznicy kalinolistej są bez wątpienia doskonałą propozycją na zastosowanie barwne kompozycje. Niezastąpione przy tworzeniu kontrastowych zestawień. Sprawdzą się pojedynczo oraz w grupie, również przy zbiornikach wodnych. Doskonałe także na żywopłot. 
   

         W parkach możemy spotkać także pęcherznicę amurską (Physocarpus amurensis) oraz pęcherznice pośrednią (Physocarpus intermedium).

         Pierwsza pochodzi z Azji oraz charakteryzuje się szybkim wzrostem, osiągając około 3 metrów wysokości. Natomiast druga osiąga około 2 metrów wysokości i charakteryzuje się zwartą, kulistą koroną. 
   

         Biorąc pod uwagę walory dekoracyjne przedstawionych powyżej gatunków pęcherznicy z pewnością do ogrodu należy zaprosić barwne odmiany pęcherznicy kalinolistej.

         Ich bardzo wysoka dekoracyjność w połączeniu z minimalnymi potrzebami stawia te krzewy bez wątpienia powinny  znaleźć się w każdym ogrodzie.

         Przy niewielkim zaangażowaniu można osiągnąć niebywałe efekty, które zmienią oblicze ogrodu i nadadzą mu wyrazistości.