ABC grzejników cd

N jak niskotemperaturowa instalacja
 

       Rosnące koszty ogrzewania skłaniają właścicieli domów do podnoszenia ich efektywności energetycznej.
       Sposobów na to jest kilka, od poprawy izolacyjności cielnej, przez zmianę źródła ciepła, do wymiany instalacji ogrzewczej.
       Coraz więcej zwolenników zyskują niskotemperaturowe systemy ogrzewania. Niższa temperatura powietrza bowiem sprawia, że ulegają redukcji straty ciepła przez przegrody.
       Temperatura wody w nowoczesnych systemach grzewczych nie przekracza 55ºC, podczas gdy w tradycyjnych instalacjach trzeba ją podgrzać niekiedy do ponad 80ºC. Mniejsze straty, to mniejsze zapotrzebowanie na ciepło, a co za tym idzie mniejsze koszty ogrzewania. (przyjmuje się, że niższa o 1oC temperatura to oszczędność rzędu 5% energii).
        Obniżania temperatury obliczeniowej czynnika grzejnego w systemach centralnego ogrzewania niesie tez za sobą poprawę komfortu cieplnego i jakości powietrza w ogrzewanych pomieszczeniach.

Najczęściej występujące ogrzewania niskotemperaturowe to:

       a)  ogrzewania podłogowe, 

       b)  ogrzewania ścienne,
       c)  ogrzewania sufitowe,
       d)  płaszczyznowe ogrzewania powietrzne,                                                          

       e)  ogrzewania konwekcyjne (o obniżonej temperaturze). 

       Ogrzewaniu konwekcyjnemu o obniżonej temperaturze warto poświęcić tutaj więcej uwagi. Często bowiem w celu poprawy efektywności energetycznej budynku użytkownicy decydują się na wymianę ogrzewania na niskotemperaturowe.
       W przypadku zmian w istniejącym już budynku zastosowanie, rekomendowanego do systemów niskotemperaturowych, ogrzewania podłogowego, ściennego czy sufitowego jest bardzo trudne, pracochłonne i drogie, a często nawet niemożliwe.
        Pozostaje więc inne rozwiązanie, łatwiejsze i nie wymagające dużych nakładów pracy. Modernizując instalację c.o. i przystosowując ja do współpracy z niskotemperaturowymi źródłami ciepła takimi jak, co raz bardziej popularne kotły kondensacyjne, pompy ciepła czy kolektory słoneczne, można po prostu wymienić grzejniki na modele przystosowane do pracy w systemach niskotemperaturowych.
        Wiodący producenci grzejników mają już w swojej ofercie produkty, które z powodzeniem zastępują grzejniki poprzedniej generacji, a co najważniejsze pozwalające na ich bezproblemową wymianę.
        Grzejniki do instalacji niskotemperaturowych są najczęściej aluminiowe, rzadziej stalowe i są zaprojektowane tak, aby szybko reagować na sygnał z termostatu i sprawnie emitować ciepło. Dzięki temu w ciągu kilku minut rozkład temperatury w pomieszczeniu ulega wyrównaniu.
        Najlepsze miejsce dla tego typu grzejników, zapewniające optymalną pracę, to, podobnie jak w przypadku tradycyjnych, ściana zewnętrzna pod oknem.
      
        Ciepło emitowane przez tak zamontowany grzejnik ogrzewa powietrze, niweluje efekt chłodnej powierzchni okna, szybko i jednolicie ogrzewając całe pomieszczenie.
        Cyrkulacja powietrza, zapewniająca odczucie komfortu cieplnego, to tylko jeden z korzystnych aspektów stosowania grzejników niskotemperaturowych. Stała cyrkulacja powietrza w pomieszczeniu sprawia, że nie występują nieprzyjemne przeciągi, ani obszary chłodu.
        Przy poprawnie funkcjonującej grzejnikowej instalacji niskotemperaturowej unikamy gwałtownej cyrkulacji powietrza w pomieszczeniu a co za tym idzie unoszenia się kurzu, co ma znaczenie dla alergików.
        Poza tym w systemach niskotemperaturowych, cząsteczki kurzu nawet jak osiądą na elementach grzejnych, nie będą ulegać przypiekaniu i powodować powstawania nieprzyjemnego zapachu.
        Zastosowanie grzejników w układach niskotemperaturowych pozwala nam także uniknąć problemów z przesuszeniem powietrza w pomieszczeniu.
        Nawet przy niskich temperaturach zewnętrznych, takie grzejniki, pracując z pełną wydajnością, mają neutralny wpływ na poziom wilgotności powietrza.
       No i jeszcze jeden aspekt: temperatura powierzchni grzejników pracujących w systemach niskotemperaturowych jest bezpieczna dla użytkowników.

P jak pływowe grzejniki

       Grzejniki płytowe są najczęściej rekomendowane do wodnych, pompowych instalacji zamkniętych. Podobnie jak grzejniki konwektorowe są one lekkie i mają mała pojemność cieplna. Dzięki tej właściwości bardzo szybko się nagrzewają i sprawnie oddają ciepło do pomieszczenia.
        Niestety również szybko stygną i nie akumulują ciepła. Można je stosować w instalacjach z rurami stalowymi lub tworzywa sztucznego oraz w instalacjach z zaworami termostatycznymi.
        Grzejniki płytowe produkuje się przeważnie z blachy stalowej grubości 1,25 mm , z gładką lub profilowana płytą czołowa. Rozmieszczenie płyt może, być jedno, dwu lub trzyrzędowe. Dla zwiększenia mocy cieplnej do płyt mogą być przyspawane elementy z blachy tworzące ożebrowanie konwekcyjne.

R jak regulacja

        Powodem złej pracy grzejników często jest też to, że instalacja grzewcza nie została właściwie zrównoważona.
       Woda w instalacji płynie zawsze tam, gdzie napotyka najmniejszy opór, po czym powraca do kotła. Przy źle wyregulowanej instalacji do części grzejników ( po drodze do których woda musi pokonać największy opór) dociera bardzo niewiele gorącej wody.
       Dawniej instalacje równoważono, dobierając odpowiedniej wielkości kryzy do grzejników. Tłumiąc przepływ w jednym miejscu, zwiększamy jego intensywność w innym.
       Dziś funkcję kryz pełnią nastawy wstępne zaworów przygrzejnikowych (najczęściej współpracujących z głowicami termostatycznymi). Jest to najprostszy sposób na lepsze sterowanie pracą ogrzewania.
        Dobry instalator powinien zrównoważyć instalację przez dobranie właściwych nastaw.
        Niestety wielu zostawia zawory w pełni otwarte i do regulacji montuje tylko głowice termostatyczne.
        Dla instalatora to ułatwienie, ale inwestor płaci za głowice termostatyczne, których możliwości regulacyjnych właściwie nie wykorzystuje.

S jak stal
 

       Stalowe grzejniki powinny być montowane w układach zamkniętych i szczelnych, które są zabezpieczone przeponowym naczyniem wzbiorczym.
       Stosowanie tego typu urządzeń w systemach otwartych może niekorzystnie wpłynąć na trwałość grzejnika.
        Ze stali wykonuje się grzejniki płytowe i członowe.
        Grzejniki stalowe płytowe produkuje się z dwóch warstw tłoczonej blachy stalowej zgrzewanej razem tak, aby wewnątrz powstały kanały przepływu wody grzejnej. Pomiędzy płytami umieszcza się ożebrowanie zwiększające powierzchnię wymiany ciepła.
        Grzejników stalowych nie należy umieszczać w miejscach o dużej wilgotności, np. w łazience nad wanną, ponieważ warstwa ochronna może okazać się niewystarczająca, a stal nie jest odporna na korozję.

W jak wymiana grzejników

        W przypadku, kiedy planujemy jedynie wymianę grzejników a instalacja pozostaje stara zwykle konieczne jest zastosowanie grzejników z podłączeniem bocznym. Takie podłączenie mają zwykle grzejniki członowe z żeliwa lub aluminium.

       Grzejniki aluminiowe mają małą pojemność wodną, przez co szybko się nagrzewają i stygną. Producenci grzejników aluminiowych dopuszczają zwykle ich pracę w układach otwartych (z otwartym naczyniem zbiorczym).

       Grzejniki żeliwne zwykle mają dużą pojemność, co utrudnia szybką zmianę ich temperatury. Instalacja z grzejnikami żeliwnymi charakteryzuje się dość dużą bezwładnością cieplną, przez co użytkownik dłużej musi czekać aż pomieszczenie się nagrzeje.
        Z drugiej jednak strony grzejniki te są w stanie przyjąć chwilowe nadmiary ciepła wytworzonego przez kocioł, zakumulować je i oddać, gdy kocioł już nie pracuje.
        Takie grzejniki są ciężkie i nie nadają się do wieszania na lekkich ściankach działowych. Ich zaletą jest to, że są bardzo odporne na korozję. Zalecane są więc do układów otwartych, bardziej na nią narażonych.
        Jeśli planujemy wymianę grzejników połączoną z wymianą rur, a nowy układ c.o. jest typu zamkniętego, można zastosować dowolne grzejniki.
        Natomiast w przypadku, gdy instalacja jest typu otwartego, trzeba wybrać grzejniki żeliwne lub aluminiowe.
        Należy bezwzględnie pamiętać o tym, że jeżeli rury są miedziane, a grzejnik aluminiowy, to materiał grzejnika i materiał rur nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu.
         W takim przypadku bowiem zachodzi zjawisko elektrokorozji. Bezpośredni kontakt aluminium z miedzią uniemożliwia się zwykle stosując złączki o odpowiedniej konstrukcji złączek lub stosując przekładki izolacyjne.
         Do wody krążącej w instalacji należy dodać środek przeciwdziałający korozji.

Ż jak żeliwo

        Grzejniki żeliwne są masywne i mają dzięki temu dużą pojemność cieplną. Ich podstawową zaleta jest to, że są odporne na uszkodzenia mechaniczne, wysokie ciśnienie, mają także małe opory hydrauliczne. Dzięki temu nadają się do instalacji grawitacyjnej z kotłem węglowym.
         Mają jednak dużą bezwładność cieplną, przez co nie nadają się do instalacji z automatyką. Grzejniki te można stosować w instalacjach c.o. z dowolnego materiału. Grzejniki żeliwne od połowy lat 90 są systematycznie zastępowane grzejnikami stalowymi lub aluminiowymi. Tymczasem na rynku pojawiły się ich nowe, udoskonalone wersje.