Chiński paradygmat:
1. Wszystko
co istnieje posiada Qi (w naszym zachodnim rozumieniu rozumiane, jako energia).
2. Wszystko
co posiada Qi, jest albo jin, albo jang (dwie przeciwstawne natury, np. żeńska
i męska).
3. Natura
jest tajemnicza, magiczna, uosobiona, oraz podatna na uszkodzenia.
Geomancja Feng Shui –składa się z
dwóch słów: „feng” co oznacza „wiatr” i „shui” – „woda”.
W chińskiej kulturze delikatny
wietrzyk, gładka woda były zawsze kojarzone z pomyślnością, dobrym urodzajem i
zdrowiem, podczas, gdy silny wiatr, woda stojąca zawsze oznaczał głód i
choroby. Stojąca woda wszak zarasta i jest siedliskiem różnych organizmów, nie
zawsze korzystnie wpływających na człowieka.
Dlatego dobre Feng Shui zawsze
oznaczało pomyślność, dobry los, majątek, a złe - nieszczęścia i choroby. Feng Shui
nie jest jednak systemem wierzeń, jak wielu chce, ale sztuką i nauką rozumienia
sił przyrody, by tak projektować i aranżować domy, czy miejsca pracy, by w
maksymalnym stopniu wykorzystywać naturalne energie miejsca, natury, zamiast z
nią walczyć.
Wszystko po to, aby człowiek mógł się
czuć szczęśliwy i spełniony. Feng Shui pomaga nam tak sterować przepływem
dobroczynnej energii (Sheng chi), by móc mieszkać i pracować w harmonii,
jednocześnie unikając miejsc niedobrych (sha), mających nieraz niszczycielski
wpływ na nasze życie i na nas samych.
Zgodnie
z definicją słownikową termin „geomancja” oznacza rodzaj wróżbiarstwa, lecz,
kiedy zajrzymy do opisu terminu „geomancja” sporządzonego przez Christophera
Cattana w roku 1558, przeczytamy co następuje:
Geomancja zwie się Gy, słowo greckie. Co
Ziemię znaczy, i Mancie, to jest wiedza. Albo, by dać właściwe opisanie,
pochodzi od Gyos i Magos, co znaczy poznanie rzeczy ziemskich przez moc ciał
wyższych, czterech żywiołów, siedmiu planet i dwunastu znaków niebieskich.
(tłumaczenie Marek Geisler)”.
Jeżeli się temu przyjrzymy, jest to
definicja kosmologiczna.
Dokładnie tej właśnie definicji użyli
myśliciele XIX wieku, by przełożyć chińskie określenie „feng shui” na termin
„geomancja”, które w tym czasie pojawiło się wśród nurtów myśli Zachodu.
Generalnie sinolodzy zawsze krytykowali stosowanie pojęcia „geomancja” w
odniesieniu do „feng shui”, gdyż to drugie w dosłownym tłumaczeniu oznacza
„wiatr i wodę”.
Termin geomancja jest stosowany do
różnych form wróżbiarstwa, feng shui (ustalanie przepływu Qi w świecie
przyrody), w teoriach linii łączących różne obiekty megalityczne, zabytki,
także w dziedzinie sejsmografii. Oprócz powyższych, termin geomancja określa
również naukę o atmosferze, astroarcheologię, astrobiologię, astropsychologię,
bioestetykę, itp.
W internetowej encyklopedii znajdujemy:
GEOMANCJA [gr.], forma wróżbiarstwa, której celem jest znalezienie najbardziej
odpowiedniego miejsca na budowę obiektów sakralnych, siedzib władców, także
domów prywatnych; rozwinięta zwł. w Chinach (Feng Shui).
Geomancja to wiedza o Ziemi, żywiołach,
cyklach. Opisuje strukturę i funkcje Ziemi w odniesieniu do ciała człowieka.
Geomancja jest nauką. Studiując chińska geomancję, możemy zauważyć, że uznaje
ona Ziemię za żywy organizm, a wszystkie nasze wysiłki są skierowane w stronę
dążenia do harmonii. To właśnie feng shui pozwala korzystać z geomancji, jako
praktycznej wiedzy pomocnej człowiekowi w jego ziemskiej egzystencji.
I jeszcze słów kilka o holonomice.
Holonomika (podobnie, jak geomancja) opiera się na teorii ziemskiego organizmu,
jako żywej istoty, z ludzkim społeczeństwem jako „częścią olbrzymiego
rozwijającego się stworzenia”.
Rozumienie to jest zawarte w równaniu
geomantycznym: Niebo – Ziemia - Człowiek, jak również w hermetycznym
powiedzeniu: „jak na górze, tak na dole”, co jest rozumiane tak, że Wszechświat
jest odzwierciedlony w mikrokosmosie i odwrotnie. Można śmiało powiedzieć, że na
przykład w końskim kopycie znajdziemy nie tylko „model” końskiego kopyta, ale
także całego konia.
I chociaż nauka materialistyczna odrzuca
koncepcję Ziemi, jako istoty żywej, pozostaje faktem, że współczesnemu
człowiekowi brak „czegoś” w tym całym mocno zurbanizowanym świecie. Nie czuje
się on tak, jakby tego sobie życzył. Sztuka życia w harmonii z Ziemią,
czerpania maksymalnych korzyści z tego faktu, oraz bycie we właściwym miejscu i
czasie często nazywane jest mianem feng shui. Posłużę się w tym miejscu
definicją zamieszczoną w „Podręczniku żywej Ziemi” (Living Earth Manual z roku
1982), którego autorem jest Stephen Skinner.
„Sztuka życia w harmonii z Ziemią i
czerpania jak największych korzyści, spokoju i dobrobytu z faktu bycia we
właściwym miejscu i we właściwym czasie nazywana jest feng shui”.
To, że feng shui pochodzi z Chin, nie
jest żadną barierą, by ludzie świata zachodniego, mogli tę sztukę rozwijać
także na Zachodzie i by wiedza stąd pochodząca była dla nich źródłem siły.
Przecież to jest wiedza o otaczającym nas świecie, jego prawach, a te są
wspólne w każdym zakątku naszego globu, są uniwersalne. Co więcej, geomancja
chińska (FengShui) kładzie nacisk na geografię miejsca i cel człowieka.
cdn
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz